: زاغکی کرمانشاهی بر نخل، ترخینه ی خشک می خورد، روبهی آمد و گفت
کررررررررررررررررررررررررررره خدا چه بالی! چه دمی! عجو عینک رئینی! ِمنیده طاوس... وَه گیان دالگم فره قشنگی. دمـــــــــــت گرم، یه دمی اَرامان بخوَن
زاغ گفت: کــــــــــــــــــــــرَه بچچچچچچچو تـِـــــــــــــــــــــــــــرن... مَه خوم کلاس دومم
No comments:
Post a Comment